Meer succes én meer geluk; het kan echt!

Voor GoodHabitz schreef ik de training ‘Talent Ontwikkelen’; over het benutten van je talent in je werk. Doen waar je goed in bent; het maakt je succesvoller én gelukkiger. Het zette me aan het denken. Herken ik dit?

Het inzetten van je talent veronderstelt op de eerste plaats dat je weet wat je talent is. En dat ligt nog niet zo voor de hand. De talentgoeroes beweren namelijk dat je talent verborgen ligt in de alledaagse dingen en dat het zó gewoon is voor jezelf dat je niet in de gaten hebt dat het een talent betreft. Het goede nieuws is dat iedereen talent heeft; dat beweren tenminste diezelfde goeroes. Bij alledaagse dingen denk ik meteen aan afwassen, opruimen, koken, luiers verschonen, netflixen. Maar daar schuilt vast geen talent in … Alhoewel ik een kei ben in het verschonen van luiers in alle geuren en kleuren. Ik zal je de verdere details besparen …

Een ander criterium voor een activiteit waarin talent schuilt, is dat je de tijd vergeet als je ermee bezig bent; je belandt in een flow. Daar kan ik iets mee! Flow! Als ik zeil, vergeet ik alles om me heen en beland ik sowieso in een flow. Eindelijk bewijs dat zeilen mijn talent is! Helaas ligt het zeilreisleven achter me. Schrijven dan? Als ik schrijf, vergeet ik inderdaad vaak de tijd, het geeft me energie en voldoening, maar beland ik daadwerkelijk in een flow? Dat is moeilijk te zeggen want zodra iets ‘professioneel’ wordt, komt er toch altijd een bepaalde vorm van druk bij kijken zodat ik mezelf niet eindeloos kan verliezen.

Talent of niet; professioneel schrijven is leuk! De opdrachten komen gestaag binnen en mijn eerste verdiensten staan op de bankrekening. Vanuit huis werken bevalt me al evenzo. Als ik toe ben aan pauze, loop ik met een bakkie leut de tuin in. In de middag, als mijn nek stijf wordt en de mindfulnesskalender me aanraadt meditatieoefeningen te doen, loop ik op mijn blote voeten door het gras. Voor ik het weet, maak ik een radslag en loop ik op mijn handen. Dat is pas pauze! Boodschappen, een wasje; ik kan het allemaal combineren met het werk.

Het is maandagochtend en ik zit op de bank. Pok, pok, pok. Iedere paar seconden vliegt er een kever tegen het raam. Als ik op kijk, zie ik tussen het kniehoge onkruid in de voormalige kippenren in de mooiste kleuren gekleurde bloemen. Ik hoor de vogels fluiten en in mijn ooghoek loopt een koe langs het raam. Het is 8.07u en ik heb zojuist manlief en zoontje Bent uitgezwaaid. Dat is een vast ritueel; nog zo’n voordeel van thuis werken. Ik start mijn laptop op en open een nieuw bestand. ‘Vandaag weer aan het werk skattie!’, weerklinkt de stem van mijn man in mijn hoofd. Ik overdenk zijn woorden en realiseer me dat er een negatieve bijklank aan zit. ‘Werk’ associeer ik nog altijd met ‘dingen moeten voor anderen’. Zo ervaar ik schrijven niet.

Ik heb geen werkweek en geen weekend. Ik heb een week gevuld met dagen en uren. En ieder uur van iedere dag ben ik schrijver net zoals ik voortdurend een mama ben. Dat wil niet zeggen dat ik altijd schrijf. Er zijn dagen dat Bent en ik samen zijn en dagen dat Bent er niet is. Als hij er niet is, dan schrijf ik. Soms probeer ik te schrijven met hem erbij, maar dat leidt niet tot succes. De dagen dat manlief er is, het zogenaamde weekend, zijn extra leuk; dan is ons geluk compleet. Maar iedere dag is fijn!

Ik bruis niet altijd, soms ben ik moe en moet ik minder leuke dingen doen. Net zoals iedereen wil ik van alles; meer tijd voor mezelf en meer tijd met ons drietjes. Ik zou graag al mijn vrienden in de buurt hebben zodat ik geen bruiloft of terrasdate hoef te missen. Ik wil van alles en tegelijkertijd heb ik niets te wensen. En terwijl het zo gewoon lijkt, vind ik dat iedere dag weer bijzonder. Ik doe wat ik leuk vind. En vooralsnog naar tevredenheid van mijn opdrachtgevers. Ik begin te denken dat ik er misschien wel goed in ben. Het is nog te vroeg om te zeggen dat doen wat ik leuk vind me succesvol maakt. En of het me gelukkig maakt? Oordeel zelf maar!