Heldendom? Hierom!
‘Nederland heeft er een held bij’, kopt de Vaarkrant. Als we het over Mark Slats hebben, dan hebben we het over een ‘held’. Mark Slats zeilde solo en non-stop rond de wereld in de zwaarste zeilwedstrijd ter wereld, de Golden Globe Race. Na 214 dagen finishte hij als tweede met twee dagen achterstand op de winnaar Jean-Luc van den Heede. Het maakt hem een held. Terecht als je het mij vraagt. Lees maar even mee!
Zaterdag 23 februari rond 14u wordt Mark Slats als held ontvangen in de jachthaven van Scheveningen. Be there!
Hi Mark,
Ik hoef jou niet te vertellen dat je lekker kunt lullen. Je bent een echte verhalenverteller. Als jij lult, hangt heel zeilliefhebbend Nederland aan je lippen. Verhalen over heldhaftige momenten waarin jij ultieme moed toont en jezelf opoffert om jouw Ohpen Maverick in one piece de aardbol rond te sturen. Je vertelt hoe jij je eigen ellende aan boord creëert, zodat je vervolgens jezelf kan belonen en jezelf op die manier weet te motiveren. Zelfopoffering tot de max lijkt me. Dat is wat jij doet om te winnen. Want jij wilt winnen in het leven. Je geeft eerlijk toe dat je hierin soms te ver gaat. Als jij vecht, vecht je met alles dat je in je hebt, jij overstijgt je lichaam en geest en vindt de toegang tot een volgend level. Dit alles geeft jou met recht de titel ‘Held’.
Maar weet je wanneer je mij had? Toen je prijsgaf iedere tien minuten gebeden te hebben. Dat was tijdens dé storm in de Indische Oceaan. Dat raakt me. Een held is geen held als hij niet inziet dat er meer is tussen hemel en aarde. Dat is niet uit te leggen, niet waar te nemen met de beperkingen die onze zintuigen ons bieden. Je weet dat het er is als je weet dat het er is. Ik weet dat jij voelt wat ik bedoel. Het trotseren van die kracht maakt jou een held als je het mij vraagt. Ikzelf heb lang gedacht dat het leven maakbaar was. Maar de zee leerde me het tegendeel. De zee leerde mij dat het leven een spel is. Het leven deelt de kaarten uit en het is aan ons om ze uit te spelen. En man, did you play those cards!
Dat jij de verliezende kaart toebedeeld kreeg en de slag om de Azoren verloor, was onderdeel van het spel. Zelfs de regels van het spel bleken onderdeel van the game. In plaats van om je heen te schoppen, bleef jij bij jezelf. Je had het beter kunnen doen in de voorbereidingen, dan had je een grotere kans gehad om Jean-Luc te verslaan. Ik vind dat mooi. De eer aan jezelf houden. Dat noemen ze een winnaar. Wederom toon je dat je sterker bent dan je excuus. Maar dat wist je al.
Eenmaal op gang, ben jij niet meer te stoppen. De adrenaline in jouw lichaam keeps going. Je pr-dame noemt je ‘een blije baby’. En laten we eerlijk zijn, dat is de spijker op z’n kop. Overmoedig, ondoordacht en onvoorbereid stap jij het leven door. Maar immer vol energie, opgetogen en met ongekende krachten. Zoals het een avonturier betaamt. Op zoek naar de volgende kick. Even googelen naar avonturier levert de volgende definitie op: iemand die op avontuur trekt naar verre streken of onbekende gebieden om er zijn geluk te zoeken en fortuin te maken. Op zoek naar geluk? Is dat waarom je avonturiert?
Sinds lange tijd vraag ik me af wat de zee je brengt. Wat vindt jij op zee dat je aan land niet vindt? De tweede nacht na je aankomst in Les Sable-d’Olonne – je had al drie nachten niet geslapen – sprak ik je persoonlijk in een donker hoekje van een matig swingende club. Je kon niet meer op je benen staan, je rug deed pijn, je was doodop. Maar daar had jij geen boodschap aan. Fysieke signalen als dorst, pijn en vermoeidheid heb jij al maanden geleden buitengesloten. De adrenaline gierde onverminderd door je lijf. Daar waagde ik mijn vraag. Ik moest het weten. Het antwoord was even verbluffend als voordehandliggend. Je vertelde me dat het een soort vlucht is; je vlucht naar zee. Ik denk dat veel mensen dat niet begrijpen. Men ziet in de zee alles wat het land niet is en denkt misschien dat je wegvlucht van het land. Maar dat zijn twee totaal verschillende dingen. Ergens van wegvluchten of ergens naartoe vluchten.
Once upon a time dacht ik dat de zee mij trok omdat het mij bracht naar de volgende exotische bestemming. Ik meende dat zeilen het middel was om de wereld te ontdekken tot ik me realiseerde dat het een doel op zich was. De volgende passage uit mijn dagboek zegt genoeg:
“Ik voel me één worden met de elementen; een soort van thuiskomen. Thuis op deze verlaten zee. De zee is geen plek voor de mens, heb ik altijd gedacht. Misschien moet ik die gedachte bijstellen. Op dit moment bén ik de zee, bén ik de wind en bén ik de sterren. Ik ben vervlochten met het universum en voel me onoverwinnelijk. Dit unieke, onbeschrijflijke gevoel, is waarom ik zeil op zee”.
Misschien is dit ook een deel van de aantrekkingskracht die de zee op jou heeft. De zee is allmighty; je moet van goede huizen komen haar te weerstaan. Maar misschien draaf ik door, maak ik het mooier dan het is. Je bent gewoon een avonturier, zoals je zelf zegt. Jij zoekt een kick en daar heb je alles voor over.
Held, avonturier, overwinnaar van jezelf, tweede in de Golden Globe Race en voor velen gewoon Mark. Het ga je goed! Dat het avontuur jou nog lang gelukkig zal maken.
Liefs Frieda
textbyfrieda.com 
Geef een reactie